شعر
واحد
امام_حسین_علیه_السلام
غریب_مادر_۳
محمد_مبشری
محرم_۱۴۴۰


عشق وجود آمده ، فقط برای حسین
به عاشقی کِی رسد ، کسی به پای حسین

عاشق محض خداست ، میانِ قتلگه اش
بود رضا بر قضا ، ورد و دعای حسین
یا حسین3
زمزمه ی نام اوست ، نوای صاحبدلان
نای نی عاشقی است ، ز نینوای حسین

حسین خود جنت است ، خالق صدها بهشت
نمی روم تا بهشت ، ز کربلای حسین

فقط نه اهل جنان ، ملائک آسمان
آرزوی قدسیان ، صحن و سرای حسین

قهقه ی عشق را ، سر بدهد در بهشت
هر که کند قطره ای ، گریه برای حسین

به هر کجا مجلسِ ، عزای او شد به پا
فاطمه گریه کند ، به روضه های حسین

بیعت دیرین من ، مذهب و آیین من
مرام من ، دین من ، مهر و ولای حسین

قافله اش پی ز پی ، رفته ره و کرده طی
کاش سرم روی نی ، بود به جای حسین

گر چه به راه غمش ، سر برود از تنم
نمی رود از سرم ، شور و نوای حسین

مروه ی من قتلگاه ، صفای من خیمه گاه
پیشه ی من اشک و آه ، ز ماجرای حسین

لیاقت عشق او ، نیست کسی را روا
لایق عشقش بُوَد ، فقط خدای حسین